കഫ്റ്റീരിയയിലെ കടവും വഴിവക്കത്തെ കുശലവും

രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ്, ഞാന്‍ ഉച്ചക്കു മാമുണ്ണാന്‍ വേണ്ടി, ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിലെ കഫ്റ്റീരിയയില്‍ പോയി. അവിടെ ചെന്നു ഭക്ഷണമൊക്കെ എടുത്ത് കൌണ്ടറില്‍ ചെന്നപോള്‍, കയ്യില്‍ കാശില്ല. ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഒട്ടുമില്ല.

കടം പറയലൊന്നും ഇവിടുത്തെ രീതികളല്ല. എന്തു ചെയ്യും?

കാശു പിന്നെ തരാം എന്നു ഞാനും, പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും കാശു കൊണ്ടു തന്നാല്‍ മതിയെന്നു ആ ചേച്ചിയും പറഞ്ഞത് ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

പണം സംഘടിപ്പിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നു. എന്നാലും പരിചയം വെച്ചു കടം തന്നപ്പോള്‍ എനിക്കെന്തോ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി.

എന്നെ ഒരു insider ആയി കണക്കാക്കിയ പോലെ. (അടുത്തെ ദിവസം രാവിലെ ഞാന്‍ കണക്കു തീര്‍ത്തു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു)

അതു പോലെത്തന്നെ, ഒരാഴച മുമ്പാണു്. ഒരു വൈകുന്നേരം 10 മണിക്കു (10 മണിയൊക്കെ ആവുമ്പോഴേ ഇരുട്ടൂ) ഞാന്‍ നടക്കാന്‍ പോയി.

എന്റെ കയ്യിലാണെങ്കില്‍ അന്നയും ഉണ്ട്… – അന്ന കരെനീന.. – നമ്മുടെ ലിയോ ടോള്‍സ്റ്റൊയി മാമന്റെ റഷ്യന്‍ അന്ന. ഞാനതും വായിച്ചിങ്ങനെ നടക്കാണു്. അത്യാവശ്യം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

എന്റെ മുന്നില്‍ ഒരു ഭാര്യേം ഭര്‍ത്താവും നടക്കുന്നു. പുസ്തകത്തില്‍ മാത്രം നോക്കിയുള്ള എന്റെ നടത്തം കണ്ടിട്ടാവും നമ്മുടെ ആ അങ്കിള്‍ ഭാര്യയെ ഒരിത്തിരി പിടിച്ചുമാറ്റി. ഞാന്‍ ചെന്നിടിച്ചാലോ.. അല്ലേ?

“ഈ ഇരുട്ടത്തും വായിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നോ” – എന്നു ചോദിച്ചു നമ്മുടെ ആന്റി.

“പിന്നെന്താ… ചെറിയ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട് എന്നാലും ഒപ്പിക്കാം” എന്നു ഞാനും പറഞ്ഞു.

“നടക്കേം വായിക്കേം അതിനെക്കുറിച്ചു ആലോചിക്കേം ഒക്കെ കൂടി ബുദ്ധിമുട്ടല്ലേ” എന്നു ചോദിച്ചു അങ്കിള്‍.

“ഇതു വെറും അന്ന കരിനീനയാണ്, അത്രക്കധികമൊന്നും ചിന്തിക്കാനില്ല” എന്നും പറഞ്ഞു ഞാന്‍.

പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ ഓരോ വഴിക്കു പിരിഞ്ഞു പോയി.

പിറ്റേന്നു, ഉച്ചക്കു ശേഷം, ഞാന്‍ കോളേജില്‍ നിന്നു വരുമ്പോള്‍ എന്റെ കയ്യില്‍ അന്നയുണ്ട്. എന്നാല്‍ വായിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ഞാന്‍.

അങ്ങനെ പാട്ടും പാടി നടന്നു വരുമ്പോള്‍ ഒരു സൈക്കിള്‍ എന്നെ വെട്ടിച്ചു കടന്നു പോയി. സൈക്കിളുകാരി തിരിഞ്ഞു നോക്കി എന്നോടു ചോദിച്ചു - “എന്താ ഇരുട്ടത്തു മാത്രേ വായിക്കൂ എന്നുണ്ടോ? ഇപ്പൊ നല്ല വെയിലും വെളിച്ചവും അല്ലേ? ഇപ്പൊ എന്താ വായിക്കുന്നില്ലേ” - എന്നു.

അതു നമ്മുടെ ഇന്നലത്തെ ആന്റിയായിരുന്നെന്നു പറയേണ്ടല്ലോ അല്ലേ! :)

എന്നെയും അവരുടെ ഗ്രൂപ്പില്‍ പെടുത്തിയ പോലെ.! :)

ഒരു ഗ്രാമത്തില്‍ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ, ഭാഷ പഠിച്ചതിന്റെ ഗുണങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു സുഖമൊക്കെ ഉണ്ട്ട്ടോ! :)

സസ്നേഹം,
കരിങ്കല്ല്.

ഡയലോഗൊക്കെ ജര്‍മ്മനായിരുന്നു.. മൊഴിമാറ്റം എന്റെ ഇഷ്ടത്തിന്നു. :)